Buddyzm

Budda

Historyczny Budda Siakjamuni (Gautama Siddarta) urodził się około roku 560 p. n. e. w rodzinie królewskiej. Od urodzenia został otoczony bogactwem i wiódł życie wypełnione przyjemnościami, pozbawione jakichkolwiek trosk. Otrzymał również doskonałe wykształcenie a jako członek kasty wojowników (Kszatrija), także solidny trening wojenny. Teksty opisują go jako wysokiego i silnego mężczyznę o niebieskich oczach.

W wieku 29 lat po raz pierwszy w życiu opuścił swój piękny pałac i w ciągu jednego dnia jego życie zmieniło się diametralnie. W krótkim odstępie czasu ujrzał starca, człowieka ciężko chorego, a w końcu kogoś, kto właśnie zmarł. Były to doświadczenia, których nigdy wcześniej nie przeżył. Uzmysłowił sobie w ten sposób przemijalność wszystkiego, co sprawiło że postanowił porzucić swoje życie młodego księcia by medytować w górach i lasach północnych Indii. Po sześciu latach poszukiwań trwałego i ostatecznego sensu, w głębokiej medytacji rozpoznał naturę umysłu i osiągnął oświecenie, w miejscu znanym dziś jako Bodgaja.

Nauki Buddy, które czynią istoty nieustraszonymi, radosnymi i współczującymi stanowią główną religię w kilku krajach azjatyckich, a od wczesnych lat 70-tych głęboki pogląd buddyjski ze swoją wielką ilością metod, inspiruje i fascynuje coraz więcej ludzi w kulturach zachodnich.
Budda naucza zarówno o ostatecznej jak i uwarunkowanej naturze rzeczywistości w sposób który sprawia, że buddyzm bezpośrednio odnosi się do naszego codziennego życia. Zrozumienie tych nauk umożliwia osiągnięcie trwałego szczęścia. Budda nie próbuje narzucić żadnych dogmatów a jedynie udziela przyjacielskich rad, zachęcając jednocześnie do krytycznego stawiania pytań. Dzięki użyciu właściwej medytacji, intelektualne zrozumienie nauk staje się osobistym doświadczeniem a dodatkowe metody pozwalają na umocnienie poziomu osiągniętego dzięki praktyce medytacyjnej. Celem buddyzmu jest całkowite odkrycie wrodzonych możliwości ciała, mowy i umysłu, właściwych każdej czującej istocie. Poprzez swoje nauki Budda jest postrzegany jako ponadczasowe zwierciadło dla obecnego już w umyśle potencjału.

Wyzwolenie i oświecenie

Wyzwolenie jest pierwszym buddyjskim celem. Na drodze do niego odkrywamy najpierw, że zarówno ciało, jak też myśli i uczucia cały czas się zmieniają i dlatego nie ma żadnych podstaw do wiary w istnienie rzeczywistego „ego” czy też „ja”. Kiedy sobie to rzeczywiście uzmysłowimy, przestajemy czuć się jak tarcza strzelecka i nie bierzemy już cierpienia osobiście.
Kolejnym i ostatecznym krokiem jest oświecenie. W tym stanie przejrzyste światło umysłu promieniuje już poprzez każde doznanie. W każdej chwili umysł cieszy się swymi swobodnie manifestującymi się właściwościami, każde doświadczenie staje się spontaniczne i pozbawione wysiłku.

Przyczyna i skutek – karma

Karma (tyb. la) – wbrew powszechnemu mniemaniu – nie oznacza losu czy fatum a po prostu przyczynę i skutek. Zrozumienie, że każdy z nas jest odpowiedzialny za własne życie, umożliwia świadome gromadzenie dobrych wrażeń. Przynosi to szczęście i pomaga unikać przyczyn przyszłego cierpienia. Pozytywne stany umysłu można wzmocnić dzięki skutecznym metodom Diamentowej Drogi, natomiast negatywne wrażenia, obciążające świadomość, mogą zostać oczyszczone lub przekształcone w mądrość.